22.30, Βόρεια

22.30,
Βόρεια,
φωτεινές νύχτες, κίτρινα φώτα,
ένα μικρό κυπαρίσσι μπροστά,
Στη μέση της αυλής.

Μυρωδιά από χώμα και βροχή,
δρόμοι ήσυχοι,
στέγες όλες ίδιες,
Σχεδόν μονότονες.

Ονόματα αστράφτουν στο μυαλό,
μπλέκονται με τον καπνό του τσιγάρου,
και πετούν μαζί,
Μακριά.

Πρόσωπα αναπηδούν
από ένα παρελθόν που φαίνεται τόσο μακρινό,
παίζουν,
πάνω στα σύννεφα της βροχής,
και τρέχουν γρήγορα μαζί,
Προς τη δύση.

Ψυχές και παρουσίες στη μνήμη,
ψυχές που έφεραν χαμόγελα μα και πόνο,
ψυχές που έχουν ξεθωριάσει σε μια γωνιά του μυαλού,
Μα δε σβήνουν.

Αναμνήσεις ζωής που έφυγε για πάντα,
αναμνήσεις που λυσσαλέα ψάχνουν ευκαιρία,
ευκαιρία και τρόπο να μεταμορφωθούν,
να γεννηθούν ξανά,
Από τις στάχτες τους.

image source:http://www.firstscience.com/SITE/ARTICLES/strange.asp