Ενα καλό μολύβι...

Δεν ξέρω αν είναι σύμπτωση αλλά επισκέπτομαι το blog μου κυρίως σε περιόδους «αποχωρισμού».
Έτσι και σήμερα, ξημερώνει η τελευταία ημέρα του χρόνου.
Το ξυπνητήρι χτύπησε 06:20.
Πάλι σκοτάδι έξω.
Δε νυστάζω, απλά το κεφάλι μου είναι λίγο βαρύ από τις χθεσινοβραδινές βότκες και νοιώθω λίγο εκείνο, το γνωστό τρέμουλο μέσα μου.

Κρυφές επισκέψεις κάνω στους λιγοστούς blogόφιλους να δω αν όλοι τους είναι καλά. Όταν δεν έχουν γράψει για καιρό αναρωτιέμαι…

Δεν έχω διάθεση να πάω στη δουλειά, ούτε και νοιώθω την ανάγκη να τηλεφωνήσω σήμερα.

Σε γενικές γραμμές καλά είμαι, μόνο που αισθάνομαι λίγο περισσότερο βαρύς, ίσως και λίγο αγχωμένος.

Με αγχώνει κάπως η ιδέα του αποψινού Ρεβεγιόν…

- Βάζω να ακούσω λίγο το «You’ve Altered Your Attitude» της Meredith D’ Ambrossio μισανοίγω το παράθυρο που βλέπει στο δρόμο να μπει λίγο παγωμένος αέρας. «Δε θέλω να πάω βρε αδερφέ. Δε θέλω να πάω πουθενά. Τι με τραβάς. Θέλω να κάτσω σπίτι. Αφού το ξέρεις, τούτες τις μέρες βραχυκυκλώνω…» -

«Α! Μη ξεχάσω… Ξέρεις τι δώρο θέλω να μου φέρεις ετούτη την πρωτοχρονιά? Ένα καλό μολύβι…»