22.30, Βόρεια
22.30,Βόρεια,
φωτεινές νύχτες, κίτρινα φώτα,
ένα μικρό κυπαρίσσι μπροστά,
Στη μέση της αυλής.
Μυρωδιά από χώμα και βροχή,
δρόμοι ήσυχοι,
στέγες όλες ίδιες,
Σχεδόν μονότονες.
Ονόματα αστράφτουν στο μυαλό,
μπλέκονται με τον καπνό του τσιγάρου,
και πετούν μαζί,
Μακριά.
Πρόσωπα αναπηδούν
από ένα παρελθόν που φαίνεται τόσο μακρινό,
παίζουν,
πάνω στα σύννεφα της βροχής,
και τρέχουν γρήγορα μαζί,
Προς τη δύση.
Ψυχές και παρουσίες στη μνήμη,
ψυχές που έφεραν χαμόγελα μα και πόνο,
ψυχές που έχουν ξεθωριάσει σε μια γωνιά του μυαλού,
Μα δε σβήνουν.
Αναμνήσεις ζωής που έφυγε για πάντα,
αναμνήσεις που λυσσαλέα ψάχνουν ευκαιρία,
ευκαιρία και τρόπο να μεταμορφωθούν,
να γεννηθούν ξανά,
Από τις στάχτες τους.
image source:http://www.firstscience.com/SITE/ARTICLES/strange.asp
posted by schizophrenia at 10:27 AM
3 Comments:
"Έχει αέρα απόψε , έχει αέρα.."
sorry_girl, ο αέρας που αναφέρεις ακούγεται τόσο ονειρικός και λυτρωτικός, μα νομίζω ότι ακόμα φορώ το μακρύ μου παλτό. Και έχει βαρύνει τόσο πολύ.Τόσο που δε μπορώ να το βγάλω ακόμα από πάνω μου.Κι ας έχουν περάσει 6 χειμώνες και ισάριθμα καλοκαίρια. Σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου. Θα διαβάσω κι εγώ τις σελίδες σου σύντομα.
Πόσο μου θυμίζει το δικό σου -πρωθύστερο- κείμενο, το πεζό του Μαίανδρου! Σκέψεις ανθρώπινες, ζεστές, ρίζες ίδιες, συναντιόμαστε..
Post a Comment
<< Home