Μη μου πεις καλό χειμώνα

Η ώρα είναι 02.54 το πρωί,
ο αέρας δυνάμωσε πάλι.
Η γειτονιά σκοτεινή,
ησυχία τόσο έντονη που την αισθάνεσαι στο δέρμα,
μόνο λίγα αυτοκίνητα ακούγονται
που περνούν από τον παραθαλάσσιο δρόμο λίγο πιο κάτω.

Κύματα χτυπούν στην προβλήτα και φτάνουν μέχρι την άσφαλτο,
τα καλοκαιρινά λουλούδια στην αυλή έχουν σχεδόν ξεραθεί,
και η γωνιά πίσω απ' το εξοχικό σπίτι δείχνει πιο τρομαχτική.

Το λευκό καλοκαιρινό δωμάτιο πιο κρύο και πιο υγρό.
Ο ανεμιστήρας αν και έχει χαμηλώσει, λειτουργεί ακόμα, σαν από πείσμα.
Η ξύλινη πόρτα χτυπά πιο δυνατά, καθώς το μικρό βότσαλο δεν είναι πια αρκετό.
Οι ελαφριές λευκές κουρτίνες μερικές φορές ακουμπούν πάνω
μου σαν να με προκαλούν να κλείσω το παράθυρο.


Βγαίνω στη μέση της αυλή σχεδόν γυμνός,
κάθομαι κάτω από τον ξάστερο ουρανό
αφουγκράζομαι...
ίσως και να μπορώ να μυρίσω τη βροχή...
μα σίγουρα από τις άκρες του ουρανού ακούγεται ο χειμώνας που έρχεται...

Με βαριά βήματα ανεβαίνω την εξωτερική σκάλα,
βγάζω το μικρό κρεβάτι στη βεράντα,
και παίρνω μια μαλακιά κουβέρτα.

Ξαπλώνω...
με τον αέρα να σφυρίζει στ' αυτιά μου,
και τις ψιχάλες απ' τη θάλασσα, στο πρόσωπο

Προσπαθώ να κοιμηθώ,
να ξορκίσω το χειμώνα,
να ονειρευτώ ξανά καλοκαίρια...
δεν με νοιάζει αν αυτά ταξιδεύουν τώρα για τις ερήμους της Αυστραλίας, τις αμμουδιές τις Ταϊλάνδης ή τις παραλίες της Βραζιλίας.

Εδώ ο ήλιος και τα πρωινά άλλαξαν χρώμα...

Όλοι λένε καλό χειμώνα...


Σαν ξυπνήσω...
Σε παρακαλώ...
Μη μου πεις καλό χειμώνα.
Ξέρω ότι ο χειμώνας δεν θα είναι καλός,
ποτέ δεν ήταν...
-----------------------
Ioannidis Alkinoos - Tis Kiriakis ta oneira.mp3
-----------------------