10 καλοκαίρια

Μια ριπή παγωμένου αέρα από το μισάνοιχτο παράθυρο,
με χτύπησε στο πρόσωπο στις αρχές του Μάρτη.
Βαριά σύννεφα έξω και κρύο,
κι όμως έφερε μαζί της δέκα καλοκαίρια.

Έφερε αρώματα από χιλιάδες λουλούδια, χαμόμηλο, δυόσμο, λεβάντα...

ψιχάλες από χίλιες παραλίες, τις Κυκλάδες, το Ιόνιο, τον Ινδικό, τον Ειρηνικό

πλοία που σφυρίζουν, καθώς λύνουν τους κάβους

φωνές από τις πέρα γειτονιές

σκισμένα παντελόνια και πονεμένα πόδια απ'το ποδήλατο

παιδικές χαρές, σκονισμένες απ'το κοκκινόχωμα

φρέσκο ψωμί, με ντομάτα, λάδι ελιάς και αλάτι

καψαλισμένα πρόσωπα, από τα βεγγαλικά της Aνάστασης

το εκκλησάκι ψηλά στο βουνό, στη Μήλο

τη βουτιά στη θάλασσα, το βράδυ με την παρέα

μυρωδιές, από εξωτικά φρούτα και τσιμπήματα από μέλισσες

τη βόλτα με τη μηχανή, στα ξερά στάχια με τον ήλιο να καίει

το δροσερό αντηλιακό στην πλάτη

το βραδινό ντους έξω, μετά τον καύσωνα, και τη μυρωδιά του σαπουνιού

το πρώτο σκίρτημα

το πρώτο φιλί

το πρώτο δάκρυ

και το τελευταίο...

Και πήγε να φέρει κι άλλα, καθώς το έκλεινα...

image source: http://www.photo.net/photodb/photo?photo_id=2620134