Sunday, February 26, 2006

δαχτυλίδια,


Δύο ίδια και μοναδικά δαχτυλίδια,
με τους σκορπιούς και το σμάλτο,
τα πιο αγαπημένα που είχα ποτέ.

το πρώτο έλιωσε στα δαχτυλά μου
καθώς τα χρόνια πέρασαν,

το δεύτερο,
δεν το'δωσα σε σένα:
πρώτη μου αγάπη,
όμορφη μικρή,
μιας νύχτας περιπέτεια,
συντροφιά μου στο ταξίδι στον κόσμο,
προσωποποίηση των πιο σκοτεινών πόθων,

το έδωσα σε σένα,
που δε σε ένοιωσα πότε,
σε σένα με τα γαλανά μάτια που άσπριζαν στο σκοτάδι,
σε σένα με τα κοντά κόκκινα μαλλιά που μύριζαν λακ και καπνό,
σε σένα με τους μαύρους κύκλους στα μάτια απ'το χασίσι στο τσιγάρο σου,
σε σένα με τα κοφτερά νύχια,
σε σένα με το αδύναμο χαμόγελο,
σε σένα με τα όνειρα να φύγεις,
σε σένα που κάθε νύχτα πέθαινες,
σε σένα που κάθε νύχτα έφευγες,
σε σένα που τώρα δεν είσαι εδώ,

στο έδωσα, όχι για να μη με ξεχάσεις,

στο έδωσα, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΣΕ ΞΕΧΑΣΩ ΕΓΩ.

Αα/Τα

3 Comments:

Blogger Μαρκησία του Ο. said...

Γράφεις πολύ όμορφα...

καλημέρα :)

Wednesday, March 01, 2006 12:26:00 PM  
Blogger Sadie said...

Pragmatika...

<3

Wednesday, March 01, 2006 1:17:00 PM  
Blogger schizophrenia said...

Μαρκησία του Ο.,σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια

Sadie, σε ευχαριστώ πολύ επίσης.

Μαρκησία του Ο. - Sadie :
Είναι ιδιαίτερη χαρά για μένα να βλέπω στο blog μου σχόλια από άτομα που διαβάζω με θαυμασμό εδώ και καιρό.

Wednesday, March 01, 2006 10:57:00 PM  

Post a Comment

<< Home