Sunday, February 26, 2006

δαχτυλίδια,


Δύο ίδια και μοναδικά δαχτυλίδια,
με τους σκορπιούς και το σμάλτο,
τα πιο αγαπημένα που είχα ποτέ.

το πρώτο έλιωσε στα δαχτυλά μου
καθώς τα χρόνια πέρασαν,

το δεύτερο,
δεν το'δωσα σε σένα:
πρώτη μου αγάπη,
όμορφη μικρή,
μιας νύχτας περιπέτεια,
συντροφιά μου στο ταξίδι στον κόσμο,
προσωποποίηση των πιο σκοτεινών πόθων,

το έδωσα σε σένα,
που δε σε ένοιωσα πότε,
σε σένα με τα γαλανά μάτια που άσπριζαν στο σκοτάδι,
σε σένα με τα κοντά κόκκινα μαλλιά που μύριζαν λακ και καπνό,
σε σένα με τους μαύρους κύκλους στα μάτια απ'το χασίσι στο τσιγάρο σου,
σε σένα με τα κοφτερά νύχια,
σε σένα με το αδύναμο χαμόγελο,
σε σένα με τα όνειρα να φύγεις,
σε σένα που κάθε νύχτα πέθαινες,
σε σένα που κάθε νύχτα έφευγες,
σε σένα που τώρα δεν είσαι εδώ,

στο έδωσα, όχι για να μη με ξεχάσεις,

στο έδωσα, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΣΕ ΞΕΧΑΣΩ ΕΓΩ.

Αα/Τα

Thursday, February 23, 2006

Μπαμπά δεν ήθελα να ξυπνήσω ξανά,


...ήθελα να έρθω να σε δω για λίγο, εκεί ψηλά.
Να σου πω πόσο μου έχεις λείψει όλα αυτά τα χρόνια,
να σου κάνω τόσα παράπονα που θα βούρκωνε κι ο θεός,
να σε βρίσω που μια φορά δεν έχεις έλθει στο όνειρό μου,
...εδώ και 19 χρόνια.

...ήθελα να γυρίσω πίσω το ρολόι,
να ξαναπάρω τη σάκα μου στον ώμο και να ξεκινήσω για το σχολείο,
να έχω αγωνία μήπως και με σηκώσει η δασκάλα να πω το μάθημα,
να ιδρώσω πριν καν μπω στην τάξη απ' το τρέξιμο στο προαύλιο.

...ήθελα να ξαναδώ τη μάνα μου να φέρνει λουλούδια για το σπίτι,
και να την κοροϊδεύεις "αν τρώγονται".
Και εκείνη να υποκρίνεται και να σου λέει ότι είσαι αναίσθητος.

...ήθελα να ψάξω ακόμα μια φορά να βρω σε ποιό καφενείο είσαι
για να σου ζητήσω "κανά ψιλό" και να βυθιστώ για ώρες στην
οθόνη του καινούργιου arcade στη λέσχη της γειτονιάς....

Friday, February 17, 2006

Σαν σήμερα...Άστο καλύτερα




Σαν σήμερα δεθήκαμε,
σαν χθες αγαπηθήκαμε,
το αύριο ονειρευτήκαμε,
μα πιστεψέ με,
για όλη μας τη ζωή σημαδευτήκαμε...

Λόγια που σου'χα γράψει σε μια κάρτα,
15 -αν θυμάμαι καλά- χρόνια πριν. Περίπου...

Από τότε πολλές παραστάσεις έχουν παιχτεί στο σανίδι.
Οι κομπάρσοι άλλαξαν,
οι πρωταγωνιστές γέρασαν,
τα σκηνικά ξεθώριασαν,
και οι αφίσες...

...οι αφίσες άσπρισαν απ'τη βροχή και τον ήλιο,
παραμορφώθηκαν από τους μαρκαδόρους των περαστικών,
χτυπιόνται από τον χειμωνιάτικο άνεμο,
έτοιμες να ξεκολλήσουν και να πέσουν στα λασπόνερα.

Τα μέλη του θιάσου έχουν αρχίσει να κουράζονται,
και ο θιασάρχης σκέφτεται να το κλείσει...

...το γαμημένο.(αφιερωμένο στη 14η Φεβρουαρίου).